Van 26 september tot en met 2 oktober staat Nederland in het teken van "De Week tegen Eenzaamheid”. Een week waarin we aandacht besteden aan een probleem dat vaak verborgen blijft, maar diep gevoeld wordt: eenzaamheid. Ik zie dagelijks hoe eenzaamheid een onzichtbare last kan zijn voor veel vrouwen. Het is een onderwerp dat me persoonlijk raakt, want ook ik heb in mijn leven momenten gekend waarop ik me eenzaam voelde, ondanks dat ik veel mensen om me heen had. 

Mijn eigen ervaring met eenzaamheid 
Eenzaamheid kan iedereen treffen, zelfs als je een druk sociaal of professioneel leven leidt. In mijn werk als zelfstandig ondernemer en nu mijn positie als directeur ervaar ik regelmatig hoe leiderschap gepaard kan gaan met gevoelens van isolatie. Iemand in een leidinggevende rol is dan wel altijd omringd door anderen, maar bij het maken van grote beslissingen of het doorvoeren van veranderingen kun je soms het gevoel hebben dat je er alleen voor staat of dat je alleen de last van verwachtingen draagt. Dit kan een vorm van sociale eenzaamheid creëren, zelfs als je in een grote organisatie werkt. Om die reden heb ik mij altijd aangesloten bij netwerken van mensen met een gelijke of vergelijkbare functie.

Daarnaast weet ik uit persoonlijke ervaring dat het combineren van een drukke baan met een alleenstaand bestaan ook zijn uitdagingen kent. Als alleenstaande ouder vond ik mezelf soms in situaties waarin de uitdagingen op het werk, de zorg voor mijn dochter en de dagelijkse verantwoordelijkheden samenkwamen, zonder dat er iemand was om deze zorgen mee te delen. Dit is een vorm van emotionele eenzaamheid: je kunt veel contacten hebben en een vol leven leiden, maar toch de diepe, persoonlijke verbondenheid missen. Als alleenstaande weet ik hoe belangrijk het is om mensen om je heen te hebben die je begrijpen en ondersteunen. Gelukkig heb ik inmiddels twee hechte vriendschappen ontwikkeld. 

En zoals velen heb ook ik momenten gekend van existentiële eenzaamheid - het gevoel dat er iets ontbreekt, dat je niet altijd zeker weet welke richting het leven op gaat of wat de diepere betekenis ervan is. Dit zijn de momenten waarop het leven zelf losgekoppeld lijkt van de betekenis die we eraan willen geven. Ik ben van deze vorm van eenzaamheid afgekomen door verenigingswerk en bestuurlijke functies in het maatschappelijk middenveld. 

Waarom verenigingen zo belangrijk zijn 
Naar mijn mening kunnen verenigingen een cruciale rol spelen in het doorbreken van deze verschillende vormen van eenzaamheid. Een vereniging is meer dan alleen een plek waar je samenkomt voor activiteiten; het is een gemeenschap waarin echte verbindingen kunnen worden gevormd, maar waar ook een gevoel van zingeving kan worden gevormd.  

Bij Vrouwen van Nu werken we er hard aan om ervoor te zorgen dat niemand zich alleen voelt. Met 315 afdelingen door heel Nederland creëren we een breed netwerk van steun, kameraadschap en activiteiten die vrouwen met elkaar verbinden én betekenis aan het leven geven. Onze besturen, contactvrouwen en lief- en leed commissies zorgen ervoor dat leden die door moeilijke tijden gaan - bijvoorbeeld door het verlies van een partner, werk of door andere ingrijpende gebeurtenissen - niet uit het oog worden verloren. 

De Nationale Coalitie tegen Eenzaamheid 
Sinds kort is Vrouwen van Nu officieel onderdeel van de Nationale Coalitie tegen Eenzaamheid, een initiatief van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS). Deze coalitie bestaat uit meer dan 200 organisaties, bedrijven en gemeenten die samen de krachten bundelen om eenzaamheid in Nederland terug te dringen. Voor Vrouwen van Nu is dit een geweldige kans om onze kennis en ervaring te delen, maar ook om te leren van anderen. 

Samen kunnen we een strategischere en effectievere aanpak ontwikkelen om de structurele oorzaken van eenzaamheid aan te pakken. We kunnen ervoor zorgen dat vrouwen zich niet alleen omringd voelen door mensen, maar ook echt verbonden zijn met hun omgeving. Door onze samenwerking met andere partners hopen we een grotere impact te hebben in het bestrijden van eenzaamheid in al haar vormen. 

Samen eenzaamheid aanpakken 
Toch wil ik hier ook een beroep doen op eenieder die dit leest. Mijn oproep is simpel: laten we allemaal een stap zetten om eenzaamheid te verminderen. Kijk eens om je heen, bij je vrienden, familie of collega's. Misschien vermoed je dat iemand zich eenzaam voelt. Een simpele uitnodiging, een goed gesprek of een luisterend oor kan al een groot verschil maken. Het begint met oprechte verbinding. Daarmee kunnen we de strijd winnen. 

Erica van Engel, directeur van Vrouwen van Nu