In mijn zoektocht naar het onderwerp van Vrouwendag van dit jaar las ik op www.internationale-vrouwendag.nl het volgende: “Een wereld, 1000 vrouwen … gaat over de verschillen én overeenkomsten tussen vrouwen uit Nederland maar vanuit verschillende culturen. Met subthema’s die gaan over culturele verschillen bij geboorte, huwelijk, werk en de dood. Een positief thema want hoe mooi is het dat alle vrouwen uniek en verschillend zijn, maar ook overeenkomsten hebben? Met het thema ‘Eén wereld, duizend vrouwen’ kunnen wij elkaar inspireren maar kunnen wij ook van elkaar leren.” 

Bij het lezen van deze tekst legde ik gelijk de parallel met Vrouwen van Nu, de grootste vrouwenorganisatie van Nederland. Eén vereniging, 22.000 vrouwen. En ook hier zie je een diversiteit aan vrouwen. Niet zozeer qua etniciteit, want onze leden zijn overwegend witte vrouwen. Maar zo is ons jongste lid 22 jaar en het oudste 106 jaar. Besef dat die oudste is geboren in 1918, een jaar voordat het vrouwenkiesrecht in Nederland werd ingevoerd! We kennen leden die alleen basisonderwijs hebben gevolgd tot promovendi. Wat hen bindt, is de behoefte aan samenzijn met gelijkgestemden. Samen ondernemen ze leuke en leerzame activiteiten, maar ook springen ze samen in de bres, bijvoorbeeld voor reductie van plastic in het milieu of bewustwording rondom PFAS. De vrouwen vinden elkaar in 315 afdelingen verdeeld over het hele land. 

Onlangs werd er in het spelprogramma ‘de Slimste mens’ een vraag gesteld over Vrouwen van Nu. Die luidde: “hoe heette de organisatie vroeger?”. Ik vond het bijzonder dat de eerste antwoorden die gegeven werden ‘Opzij’ en ‘Viva’ waren, beide magazines voor vrouwen. Annemieke Hoogendijk wist het goede antwoord: Bond van Plattelandsvrouwen. In 2012 is de naam veranderd, omdat het niet meer uitmaakt waar je woont of wat je achtergrond is, om je bij ons aan te kunnen sluiten. Maar is het gek dat ik soms denk: we moeten dat “Bond van” weer voor onze naam plakken. Want daarin komt zo duidelijk naar voren dat we vrouwen verbinden in lokale, regionale en landelijke netwerken. Met als missie met de kracht van vrouwen de leefomgeving versterken en de stem van vrouwen in de samenleving laten horen.  

Soms vragen mensen mij of het nog nut heeft om een vrouwenvereniging te zijn. Dan roep ik keihard: “Jazeker!” Kijk om je heen: de tijden zijn veranderd, vrouwenemancipatie is in volle gang. Maar ben je je bewust dat vrouwen nog in vele gevallen een achtergestelde positie hebben? Denk aan al die vrouwen die in dezelfde functie minder verdienen dan mannen en daardoor (vaak) ook een pensioenkloof hebben; vrouwen die (onzichtbaar) slachtoffer zijn van fysiek of mentaal geweld, thuis of op het werk; vrouwen die niet meekomen in de maatschappij, omdat ze niet (goed) kunnen lezen en schrijven of met een computer om kunnen gaan. En zo kan ik nog wel even doorgaan.  

Er is nog heel veel te doen als het gaat om vrouwenemancipatie. Daarom is het van belang dat we vrouwen blijven verenigen, dat we onze krachten bundelen, onze verscheidenheid aan talenten inzetten om elkaar te helpen. Emanciperen doe je niet alleen, maar samen. Een Afrikaans gezegde luidt: alleen ga je sneller,  samen kom je verder. Dat is wat ik in gedachten houd. Op 8 maart: Internationale Vrouwendag, morgen en overmorgen. Niet alleen voor die ene vereniging met 22.000 vrouwen. Maar voor ons allemaal, waar ook ter wereld. 

Ik wens je een bezinningsvolle Internationale Vrouwendag. 

Erica van Engel, directeur Vrouwen van Nu 

PS: Nog even terug naar die vraag in de Slimste mens en de vergelijking met Opzij en Viva. Vrouwen van Nu, heeft ook een eigen magazine 😉. Als lid ontvang je die gratis, (Word lid!) of vraag een gratis proefexemplaar aan via bureau@vrouwenvannu.nl o.v.v. ‘Proefexemplaar magazine’ met je naam en adresgegevens. Het magazine verschijnt in mei.