Tijdens de jaarvergadering van de Vrouwen van Nu uit De Stapel ontving jubilaris Zwaan Huizing uit De Wijk een bos bloemen, een presentje en vooral mooie woorden van voorzitter Betty Bollink. Maar liefst 60 jaar geleden, in 1965, werd Zwaan lid van toen nog de Nederlandse Bond van Plattelandsvrouwen of kortweg Boerinnenbond.  

“Ha, ha ik dacht dat het ongemerkt zou blijven”, zegt Zwaan Huizing vrolijk. Maar nee, zij kreeg niet alleen de felicitaties van haar eigen afdeling De Stapel, maar ook van het Landelijk bestuur en het Landelijk Bureau van de Vrouwen van Nu. Zwaan trouwde in 1965 met boer Jan Huizing. Sindsdien is zij lid. Nu wonen ze al een tijdje in de Wijk en runt hun zoon het boerenbedrijf in De Stapel. Zwaan realiseert zich dat zij een heel eind terug kan kijken in de geschiedenis en ontwikkeling van de Boerinnenbond en het platteland in Zuidwest Drenthe.  

Belang van de Boerinnenbond

“We hebben heel belangrijk werk gedaan: voorlichting ten plattelande, cursussen op allerlei gebied en natuurlijk het onderhouden van contacten onderling”. Zwaan wil wel even een ‘fabeltje’ de wereld uit helpen. Veel mensen denken dat je in die tijd min of meer verplicht lid werd als je trouwde met een boer. Ze vertelt: ”Het was voor mij, en zeker ook voor andere vrouwen, niet uitgesproken de gewoonte om lid te worden van de Nederlandse Bond van Plattelandsvrouwen. Dat heb ik ook nooit zo gevoeld. Mijn moeder was altijd al lid in Ruinen en deed allerlei leuke en bijzondere dingen. Het hoorde er eigenlijk ook wel bij in een dorp. Maar ik werd lid omdat ik het belang ervan inzag. Dat zie ik nu nog steeds. Het is belangrijk om verbinding te hebben met mensen, dingen samen te doen. Zeker op een streek”.    

Stapelerschool

Al voor Zwaan lid werd was er een sterke band tussen de Boerinnenbond en de Stapelerschool. Door de school werden er mensen betrokken bij o.a. de toneelclub. Zwaan vertelt: “Elk najaar werd er samen een toneelstuk opgevoerd. De spelers kwamen toen uit onze buurt soms aangevuld met familieleden van buitenaf. Dat werd elk jaar een heuse happening, uitvoering met bal na in De Wijk bij Hogenkamp. Er zijn nog prachtige foto’s bij diverse mensen in de buurt. Ik weet niet precies wanneer de club stopte, na de uitbraak van MKZ, dacht ik”. Tot groot verdriet en ook boosheid van velen in De Stapel moest de school begin negentiger jaren sluiten vanwege te weinig leerlingen. Er is gezamenlijk met de Boerinnenbond ‘gevochten’ om de school open te houden. “We zijn zelfs in Den Haag geweest om ons gelijk te halen”. Uiteindelijk moest de school toch dicht. Het hele gedoe werkte een geweldige eensgezindheid in de hand. Toen is ook de Buurtvereniging opgericht.  

Elkaar echt ontmoeten

Zwaan herinnert zich nog veel leuke dingen. “Er waren vaak hilarische momenten op reisjes en andere uitstapjes. Zo was er een reisje naar Leeuwarden. We kwamen in tijdsnood toen de lunch betaald moest worden. We zouden letterlijk de boot gaan missen voor een tochtje door de stad. Een lid van de reiscommissie heeft toen snel haar identiteitspas als onderpand gegeven, zodat we toch nog mee te konden met het boottochtje”. Zwaan had ook altijd veel pret met het bloemschikken. Natuurlijk waren er ook serieuze onderwerpen. De Leesclub vond ze ook heel bijzonder. Daar was ze vanaf het begin bij. Later werd het haar wat teveel, want ze was best actief in de vereniging: “Ik was meestal aanwezig op de bijeenkomsten, ik ben secretaris en voorzitter geweest, ik was agrarisch contact-lid en ik heb in de reiscommissie gezeten”. Er is in 60 jaar wel veel veranderd. Het is volgens Zwaan gelukkig al lang geen Boerinnenbond mee. Er hebben zich veel andere vrouwen aangesloten. “De sfeer is losser, de Vrouwen van Nu is met de tijd meegegaan en dat vind ik reuze knap. Er zijn veel minder leden dan vroeger, maar ik denk dat er een harde kern aanwezig is die het nut van deze vereniging inziet. Een vrouwenvereniging als deze had een toekomst en heeft wel degelijk heden ten dage nog een reden van bestaan”. Stellig zegt Zwaan: “Met hoofdletters is het belangrijk om elkaar echt te ONTMOETEN”.