Ledenavond, maandag 13 januari 2025.  

Onze voorzitter, Anneke, heet iedereen van harte welkom en wenst ons allen een goed en vooral gezond 2025. Ze spreekt de hoop uit, dat we er met elkaar weer een mooi jaar van gaan maken.  

De nieuwsbrief wordt even doorgenomen.
Daarna wordt overgegaan tot de jaarvergadering, waarbij twee dames worden gehuldigd voor 12,5 jaar lidmaatschap en 1 dame voor 25 jaar lidmaatschap.

 
Na de pauze vertelt dhr. Frank Willem Hogervorst over zijn NAH ( niet aangeboren hersenletsel). Wordt iemand met hersenletsel geboren, dan noemt men dat een verstandelijke beperking. NAH komt voort uit; een CVA ( herseninfarct of een hersenbloeding), traumatisch hersenletsel ( na een val of ongeluk), zuurstoftekort in de hersenen ( bijv. na een hartstilstand), een aandoening ( o.a. hersentumor of hersenvliesontsteking) of in 15% van de gevallen, schade door hersenoperaties. NAH overkomt ongeveer 150.000 mensen per jaar.   NAH gaat niet over, zoals bijv. een gebroken been. En minstens ⅓ van deze mensen houdt klachten. Te denken valt dan o.a. aan vermoeidheid, weinig energie, overprikkeld, verstoorde informatieverwerking, niet op woorden kunnen komen. Het medische gedeelte krijgt veel aandacht. Het economische/maatschappelijke daartegen, weinig. De effecten en gevolgen zijn meestal pas na een paar jaar goed zichtbaar. Ook heeft het een grote impact op de naasten. De behandeling/begeleiding kan men verdelen in onderstaande volgorde; . ziekenhuis: gericht op overleven/stabiliseren . revalidatie: kortdurende zorg van maximaal 1 jaar . nazorg: ergo-/fysiotherapie Bij het bovengenoemde is er vaak te veel begeleiding, i.v.m. de prikkelverwerking. Daarna kan men modules volgen, om met hersenletsel te leren leven, bij Hersenz. Ambulante begeleiding, vooral gericht op de patiënt zelf, komt aan bod, evenals gespecialiseerde cliëntondersteuning. Obstakels, kansen en kantelpunten, is hetzelfde proces voor iedereen met NAH. Alleen de invulling is persoonlijk; afhankelijk van wie iemand was en wat je meeneemt aan bagage, de plek van het letsel en waar je tegenaan loopt, zoals; angsten of blokkerende overtuigingen of defensief gedrag. Op een gegeven moment kom je op de bodem, het gaat zo niet langer. Dat leidt weer tot inzicht en tot acceptatie, dat onderverdeeld kan worden in geen acceptatie, passieve- of actieve acceptatie. De top 5 van goedbedoelde missers, gegeven door de mensen rondom een patient, zijn; Ik zie niets aan je, hoor. Ja, dat heb ik ook. Je wordt vast weer de oude. Je kunt toch wel even ….. Positief blijven he.    Dhr. Hogervorst had 2 banen, was erg sportief en houdt van motorrijden. In november 2014 kreeg hij een motorongeluk, doordat een automobilist hem niet had opgemerkt. Met zijn hoofd belandde hij tegen de auto. Als gevolg daarvan was hij bewusteloos ( minder dan 15  minuten), was er een bloeding opgetreden bij de kleine hersenen, was er schade aan de frontaalkwab en diffuus hersenletsel. Nadat hij was ontslagen uit het ziekenhuis, kwam hij op de wachtlijst voor revalidatie, waar pas een half jaar na het ongeluk plaats voor hem was. Ondertussen probeerde hij “gewoon” mee te doen in de maatschappij, maar dit eistte wel z’n tol. Hij was o.a. erg moe, had lage energie, kon niet op woorden komen en de plaatsing van tijd was niet helder. Hij moest heel gediciplineerd gaan leven, niet te veel hooi op de vork nemen. Er volgde een lang traject, zoals we hierboven hebben gelezen. Dhr. Hogervorst is schrijver van het boek “NAH genoeg/ niets te zien”, schrijft o.a. toneelstukken, is spreker en docent. Dit wil niet zeggen “dat hij weer de oude is geworden”. Na afloop van zijn verhaal waren we er stil van.  

Anneke bedankt Frank Willem voor zijn persoonlijke verhaal en alle informatie rondom NAH.
Ze wenst iedereen wel thuis en graag tot de volgende ledenavond op 10 februari.
Dan wordt verteld over Ambulancewens.