Verslag van vergadering op 17 april 2025.  

De voorzitter heet allen welkom op deze bijeenkomst in het bijzonder onze gast, Wiepke Toxopeus. Deze avond is mevr. Leny Dagelet te gast.
Het verslag van de vorige bijeenkomst wordt voor gelezen en de ingekomen post behandeld.
De voorzitter leest een kort lente gedichtje voor.

Mededelingen: Geesje Stel van de reiscommissie geeft een korte toelichting over de zomerreis op 22 mei a.s.
Voor de fietstocht in augustus en de agrarische dag gaan de lijsten nog een keer rond.

Grietje Holt leest een verslag van de streektaolstried voor.

Na de koffie krijgt Wiepke Toxopeus het woord.
Wiepke geeft aan de hand van een PowerPoint-presentatie een lezing over hoe ze vroeger als enig gezin op dat kleine eiland Rottum woonden. Het waddeneiland behoort bij de provincie Groningen en is een deel van de gemeente Het Hogeland. Rond 1350 wordt het voor het eerst genoemd. Het behoorde toe aan het klooster van Werden. In 1908 werd opa Hendrik Toxopeus voogd van Rottum. Vader Jan nam dit in 1936 over. Opa had een reddingsboot de ”Insulinde” op het eiland en kon in noodsituaties hulp verlenen.
Het eiland werd in de loop der jaren steeds kleiner, aan de westkust verdwijnt het duin. Er is geprobeerd om aan de oostkant het eiland  te vergroten door heggen van helmgras te planten.
Op het eiland hebben vier huizen gestaan. Steeds moesten ze worden herbouwd, omdat de zee te dichtbij kwam. Momenteel is er alleen een klein baken over. Met een boot moest je in bijzondere omstandigheden naar de vaste wal. Eerst naar Noordpolderzijl, later werd dit Delftzijl. Alles moest worden aan- en afgevoerd met een boot.
Wiepke is de jongste van het gezin met vier kinderen en een nakomertje. Haar broer en zussen zaten op het vaste land op de middelbare school. Zij kreeg thuisonderwijs van haar moeder. Dit werd af en toe getoetst aan de vaste wal. Ze vertelt dat ze een heel fijne jeugd heeft gehad op het eiland. In het begin was er de boerderij met veel dieren. Als kind vond ze bijzondere dingen op het strand, zelfs een keer een huiler. Deze hebben ze thuis opgevangen. Doordat het eiland steeds kleiner werd, is de boerderij gestopt.
In 1965 heeft Rijkswaterstaat de voogdij overgenomen.
Momenteel is het een paradijs voor heel veel vogels. Haar ervaringen en de verhalen van haar ouders heeft ze samengebracht in het boek Ik ben van Rottum, uitgegeven in 1981. Een bijzondere uitspraak van Wiepke is: "op het eiland leef je niet met de tijd, maar met het tij".
Een indrukwekkende presentatie met mooie plaatjes.

De voorzitter bedankt haar met een bloemetje en een envelop.
Er zijn geen vragen voor de rondvraag.
De voorzitter wenst een ieder welthuis en een fijne zomer.

Op 18 september komt Anneke Schep .”Zet jij de bloemetjes nog buiten?”

Willemien