Ambassadeurschap voor cosmetische industrie

Dinsdag 11 april hield Marijke Helwegen haar lezing 'Luctor et Emergo', ik worstel en kom boven. Er waren 34 leden en 10 introducees.
 

Marijke is geboren op 29 december 1948 en groeide op in Geleen.
Er waren spanningen in het gezin, omdat haar moeder niet overweg kon met het zoontje uit het eerste huwelijk van haar man.
Toen Marijke 17 was kreeg ze anorexia, nadat haar vader had gezegd dat ze dikke knieën had.
 

Haar vader werkte bij DSM en daar kreeg ze ook een baan als secretaresse. Door haar essentiële tremor kon ze helemaal niet typen, ook koffie rondbrengen was een drama. Ze hield de schijn op dat ze het druk had door steeds de gang op en neer te lopen. Ze was heel onhandig en eenzaam. Haar bazen bleven haar steunen, dat was haar grote geluk. Op beurzen deelde ze ontwapenend  en al huppelend papiertjes en pennen uit.
In die tijd leefde ze op Engelse drop en Cola.
 

In de Telegraaf zag ze een advertentie waarin een telefonische top acquisiteur gevraagd werd. Dat  was haar op het lijf geschreven. Ze kreeg een goed salaris en een sportautootje en kwam zo ook in contact met plastisch chirurg Robert Schoemacher. Ze gaf lezingen en presentaties voor zijn privékliniek als ervaringsdeskundige. Daarom moest ze een ooglidcorrectie en een borstvergroting laten doen. Dat gebeurde gratis en ze moest niet vertellen dat ze op de loonlijst stond. 

Tegenwoordig laat ze nog drie keer per jaar wat botox bij haar ogen spuiten. Ze is nu o.a. ombudsvrouw voor de Baarnse krant. Toen ze laatst de vuilnisbak binnenhaalde vroegen de vuilnismannen: "Hee ombudsvrouw, heeft u nog wat laten doen?" Haar antwoord : "Alles!".